Şafak

Hayal meyal hatırlıyorum. Ayrılma vaktimiz geldiğinde beni nasıl bırakmadığını, sımsıkı sarıp sarmaladığını, kollarını nasıl kenetleyip beni kafese aldığını. Zamanın durmasını istediğim nadir zamanlardan biriydi. Sonra arkama bile bakmadan senden nasıl kaçarak ayrıldığım o korkunç ân. Cehenneme düştüğümü hissettiğim, çırpınışlarımın kaçınılmaz olduğu o sersem ân.

Bugün 28 Kasım.

Bugün tam bir yıl oldu. Vefatının ardından hissettiğim yoğun duygular sonucu bestelediğim ‘Zihin (Mind)’ parçasını dinleyerek seni anıyorum sevgili oğlum. Biliyorum hiç kimsenin yeri bir başkasıyla dolmaz, dolamaz. Senin yerin de kalbimin hep en güzel yerinde olacak.