Bazı anlar vardır hayatınıza damga vurur. Uzun bir paragrafın ortasındaki ünlem gibidir ya da uzun bir cümlenin içindeki virgül gibi.. Belki de bu anları yaşarken tam olarak anda kaldığımız için bize vurucu gelir. Cookie’nin ölüm anı ve bir gün öncesi benim için böyleydi işte.
Uzun zaman olmuştu aşk üzerine bir kitap okumayalı. Gerçi bu da bildiğimiz bir aşk hikayesinin kitabı değil. Çırılçıplak aşk diyordu Aret Vartanyan.
sır gibi saklanmış altın kadınlar
uyanıyor tanrıçalar
vakit bu vakit denilen sislerin içinde
Her gün hayatı farklı tanımlıyorum. Hayat bir serüven. Hayat bir yaratım. Hayat, hayata ne biçtiğin. Bazen bir düş, bazen sert bir kış ve bazen sonsuz bir umut.
Hikayeler, masallar gecemizi süsler. Uyumadan önce tatlı bir ninni gibi düşlerimizde oynar. Yaşanmış onca hikâye yıllar sonra efsaneye dönüşebilir. Bunlar gerçek mi değil mi ancak günün dünyasına mahsustur.
‘Kendini, kendi kendine araştır, keşfet. Başkalarının senin yolunu senin için belirlemelerine izin verme. O senin, sadece senin yolundur. Diğerleri o yolu seninle birlikte yürüyebilirler; fakat hiç kimse o yolu senin için yürüyemez. ‘ Aborjin Sözü
Yaşadığımız her üzücü, travmatik olayların kökü aslında sevgiyi seçmediğimiz için gerçekleşiyor. Düşünsenize, daha çocukken, oyun arkadaşlarınızı dışladığınızı veya dışlandığınız zamanları…
Derler ki normal doğum yapan bir annenin bebeğini ilk kucağına aldığı an, kalbi koşulsuz sevgiye açılır. Bu yüzden mutluluk gözyaşları akar, sonsuz sevgi seli ile birbirlerine bağlanırlar.